Column Erik Hoogink: aan het strand jubelend van vreugde

Het is 24 juni en we zijn halverwege het jaar. Over precies zes maanden is het Kerstmis. Als je aan kerst denkt, komen vanzelf de herinneringen aan kerst toen je kind was naar boven. Mijn vader zorgde voor de kerstboom in de oude dorpskerk in Barendrecht. Omdat ik zo klein was, leek de boom nog groter dan hij werkelijk was. De reusachtig grote boom stond op een kruis van dikke zware balken van wel drie meter lang. Honderden lampjes, zilveren ballen en slingers maakten het een echte kerstboom. Ik denk dat veel kerkgangers alleen al naar de kerk kwamen om de prachtige boom te zien. De prachtige boom die mijn vader had opgetuigd.

Eerste Kerstdag naar de kerk en zo hard mogelijk ‘Komt allen tezamen’ meezingen. Nog steeds zing ik dat lied mee en nog steeds zo hard mogelijk. Het gevolg is dat mensen naar mij omkijken met een gezicht van ‘houd op, je zingt hard maar ook verschrikkelijk vals’. Sorry, ik kan het niet laten. Na de kerkdienst naar huis. Er werd koffie gedronken met wat lekkers erbij. Mijn ouders speelden een potje klaverjas met mijn oudere broers en ik speelde met mijn Lego-trein. De tafel werd gedekt met het mooie servies en samen aten we een heerlijk kerstmaal van rollade en stoofpeertjes.

Die mooie herinneringen koester ik tot op de dag van vandaag. We kopen de grootste kerstboom die in huis past en versieren die met heel veel lichtjes en zilveren ballen. Voor het diner wordt de tafel feestelijk gedekt en we eten stoofpeertjes, maar geen rollade. Na een week lang honderden rollades te hebben opgetrokken, kon ik geen rollade meer zien.

Lende-filetrollades opgetrokken met rood-wit rolladetouw. Door het aantrekken, sneed het touw door je huid. Het zout pekelde niet alleen de rollade, maar ook het vlees van mijn pink. Een pleister omdoen durfde ik niet. Als 15-jarige belhamel in de slagerij was ik ooit een pleister kwijtgeraakt in een rollade. Na de kerst kwam de vrouw van de koster van de gereformeerde kerk ermee terug. Gelukkig waren wij Nederlands-hervormd en zo hoefde ik geen boze blikken te ontwijken op zondagmorgen.

Het werk in de slagerij is rond de kerstdagen heerlijk om te doen. De winkel is extra versierd, de klanten kijken net wat blijer dan anders, de bestellingen stromen binnen. Menig keer heb ik een nacht doorgewerkt om alle bestellingen af te krijgen. Menig keer was ik ’s avonds laat in paniek omdat ik bang was te weinig voorraad te hebben. Menig keer bang geweest of alle bestellingen wel opgehaald zouden worden. Uiteindelijk werd het altijd kerstavond. Uiteindelijk kwam het altijd goed. Maar vandaag lig ik aan het strand. Het het is 31 graden. Zachtjes neurie ik: ‘Komt allen tezamen jubelend van vreugde’.

Fijne kerstdagen en een voorspoedig 2024.